Mooie benen

Ik strompel rond op mijn Reetones. Impuls aankoop, stel dat het helpt, het maakt me in ieder geval heel wat euro's lichter. Maar ik gebruik ze niet, te weinig.
Pas eens opgeruimd. Drie vuilniszakken kleding weg, rietoons weer terug gevonden, dus dan maar weer eens aantrekken. Het zal allemaal wel helpen als...
Jajajaja, met een lade vol chocolade niet het juiste moment!

WK feestje

Met de huisarts fiets ik nog eens een stukje ams tel gol d race lusje. Deze keer is er geen enkele weg open gebroken, wijzen alle bordjes ons de goede weg. En wat voor een weg. Heel zuid Limburg lijkt op de schop geweest. Alle wegen zijn voorzien van splinternieuw asfalt. Dit is geen fietsen meer, dit is zoeven. Behalve die ene berg die geen naam had. Lang! Venijnig veel steiler dan hij lijkt. Hijgend en ploeterend vragen we ons af of dit weer zo een verkeersdrempel is. Maar het is kicken. Mooie nieuwe stukjes ontdekt.
Alle wk last is ons vreemd. We kunnen over retestrak asfalt elke willekeurige koers rijden die we willen. Time trial junior men of team time trial women, you name it, er hangen overal bordjes op die je door de mooiste gebieden leiden.
Pure rijkdom! Laat maar losbarsten de kermis, wij genieten wel.

zo weet hij waar iedereen woont natuurlijk

Met de huisarts bevind ik me in het heuvelland en ergens in een dorpje fladdert een postbode op een brommertje voor ons. Zijn lange baard wappert in twee helften over zijn schouder.
We bekijken het een beetje besmuikt. Ik kan het niet meer voor me houden, de gedachte borrelt gewoon op:"dus dat doet ie 's zomers!"

Skate tunes

op mijn vorige telefoon ging mijn eigengemaakte muzieklijstje wat "skate" heette helemaal aan gort. De geordende telefoon zette Robbie W bij Robbie W en Gladys Knight bij de G. En aangezien ik maar één Gladys Knight (of is het night?) liedje er op heb staan en daar niet een half uur achter elkaar op wil rennen had ik dit al heel lang niet meer gehoord. En dat was jammer. Tijdens de eerste helft van de zwangerschap van dochter heb ik met mijn skates kilometers lange tochten met die muziek gemaakt.

De stoute schoenen weer eens aangetrokken en de file "skate" naar de smartphone geladen. En die pakt het wél! Wat een verrassing. Ik ren en ben gelukkig. Ik hou me in om genoeg lucht te hebben om alle achtergrondkoortjes van Midnight train to Georgia mee te kunnen zingen. Woehoee!!!!
Jezus in a campervan brengt me thuis. De endorfine machine heeft gewerkt.

Het grappige is dat de muziek onbewust gekozen is op lange lome skate uithalen. Het rentempo ligt wat hoger. Uiteindelijk lijkt het wel of ik langere passen maak op deze muziek. Zweefpassen. Tsja.
Zo snel mogelijk nog eens gaan rennen maar weer.

Je zal er maar wonen

Ik hijg en transpireer wat heviger dan de huisarts als we bovenaan de berg op haar telefoon de route  verder uitzoeken. We gaan richting Nuth, dan Schimmert en zakken dan zo weer af naar het eigen dorp.
Velden, bergen, weilanden met koeien, prachtige huizen, nauwelijks verkeer. We suizen en genieten en stoempen en genieten. Het is een prachttocht. Net vakantie! Zuid Limburg, het is echt afzien :-)

Zwemmen

Beul en ik halen de gemiddelde leeftijd van het zwembad eens lekker omlaag. We trekken baantjes tussen de bejaarden. Als het even heel druk wordt gaan we "aquajoggen" in het andere bad. Hilarisch! We ploensen nog een keer het grote bad in en staan dan te tollen bij de rand. 34 baantjes getrokken. Goed voor 1700 zwemmeters! Knap van ons.
De terugweg op de fiets leek ineens steil omhoog bergop de gaan. We voelen de beentjes wel.
Maar cool.
Gaan we vaker doen!

Kan het nog!

Wel bewogen, maar lang niet gerend. De vakantie bestond uit skaten, fietsen en skelteren met de kindjes. Nooit hard, nooit echt ver, maar wel veel buiten en lol. En we zijn lid geworden van een zwembad. Geweldig concept. Als er een zonnestraaltje doorbreekt en we hebben even niks te doen dan fietsen we er heen. Zo ga je ook om drie uur 's middags nog eens zwemmen.
Maar rennen dus, dat stond op een laag pitje. Op een pitje wat uit was. En maar bonken in mijn achterhoofd dat ik het straks niet meer zou kunnen...
Ik ging vanavond. En het lukte. Ik kon mijn vaste rondje in een keer uitlopen. Sterker nog, halverwege liet ik de spanning los. Ik kon zelfs lachen en genieten en ik zong mee!
Back on track!

duathlon

Nou ja, het is een groot woord voor groot plezier.
Fietsen met de kindjes en daarna zwemmen en weer fietsen. Allemaal op een dag. Zo lang het vakantietijd is gaat het allemaal een beetje op een lager (leuker) pitje.

Kleine uitstapjes

Vakantie. Het sportschema ligt op een hoop omdat veel mensen weg zijn of gaan en omdat er kinderen thuis zijn. Er volgt nog een avondetappe. Prachtig gebied.
Verder lekker aan de kleine uitstapjes. De kruisberg opfietsen met de kleine man op de aanhangfiets. Hij zet mee aan als het zwaar wordt. We zijn stoer met zijn tweeën.
En met allebei de kindjes shoppen in Maastricht. Weer bijna 20 km om bij te schrijven. Wordt er stiekem toch nog het een en ander bewogen.
Oh en het huis poetsen in tropische hitte. Dat is ook altijd goed.

avondvakantie

Al de hele dag bereid ik me voor dat ik die avond maar weer eens ga rennen. Lang geleden dat rennen. En dan belt C om te vragen of ik mee wil fietsen. We spreken af waar we elkaar treffen en op weg erheen ben ik geïnspireerd tot een fantastische tocht. We nemen een pontje over de Maas en fietsen aan de Belgische kant verder. De natuur is overweldigend prachtig. Het voelt als vakantie. We zijn blij met elkaar. Als frequente alleen sporters kunnen we dit nooit delen. Nu wel. We wijzen, stoppen, praten, lachen en genieten. En dan ontdekken we op welke weg we zitten. Die route waren we allebei kwijt! Vroeger skate-te (?) ik die route. Ik herinner me een raar schiereiland, bijzondere lantaarnpalen, etc. Maar ik wist nooit meer precies hoe ik daar kwam. Nu weet ik het weer. Zomaar kado gekregen op een prachtige avond.
Als we een kaart willen bekijken klik ik een schoen los. Helaas wil mijn fiets de andere kant op. Ik val in slomotion om. Schrammen, bloed, pijn, maar niks gebroken. De endorfine van de tocht brengt me thuis.
Inmiddels hinkel ik rond met een bont en blauwe rechterkant. Boeien! Ik wil meer fietsen!!!!!

Geen nieuws goed nieuws

Okay, het weer. Geef het weer maar de schuld. En omstandigheden.
Ik sport helaas te weinig de laatste tijd.
Twee wandelingetjes en een fietstochtje. En een keer op en neer naar de tandarts. Op de terugweg gesprint. Dat was dan weer wel leuk. Ongelooflijk hoe har je dan in een keer kunt gaan...
Het komt wel weer.
Beweegverlanglijstje:
Skaten!!! Mooie lange tochten over zinderend heet asfalt.
Tsja

I huff and I puff...

In het algehele oplap revisie traject kreeg ik een puffer van de huisarts. En sinds ik die heb... Nou? Nauwelijks meer gesport. Alleen wat op en neer naar Maastricht gefietst, maar in een vet recreatief tempo. Er zijn van die weken. Te veel randdingen om tot sporten te komen. Niet goed, niet lekker, en nu weet ik nog niet of de probeerpuf werkt.
Als tie werkt schijn ik bergen op te kunnen vliegen.
Stoer

Hamburg

We gaan naar Hamburg. Zomaar. Een dikke week geleden wisten we het nog niet, nu zijn we net terug. Bijzondere aanleiding, bijzonder uitje. Hamburg is echt heel mooi. We genieten. Voor het eerst zonder kids en niet uistluitend aan het werk. We gaan zowaar shoppen. Eerst echtt etalages kijken omdat we er op zondag zijn, en op maandag selectief inslaan. Want het moet wel met het vliegtuig mee terug.
En het sporten bestond daar dus vooral uit. Anders, maar ook eens leuk. Uren slenteren en winkelen. Dat was heel lang geleden.

De zon

Hij was er. Één dag. één tussendoor dag deze week. En laat dat nou nèt de cursusdag zijn... Voor de zekerheid bel ik het hotel en vraag naar de parkeermogelijkheden. Die zijn volop en gratis aanwezig. Hmm. Een obstakel uit de weg, maar eigenlijk wil ik met de fiets. Heen en terug toch weer bijna 20 km om bij te schrijven... Ik twijfel. Want cursus, dus netjes, en niet handig met de fiets.
Even later sta ik mijn trainingsjasje te verwisselen met het "nette" jasje terwijl ik mijn fiets aan een paal bij het hotel vastmaak. Ha!
En de cursus was suf. Goed bedoeld, maar werkelijk niks nieuws onder de zon. Maar goed dat ik met de fiets ben.
Ik kies dezelfde route terug. Velden, uitgestrekte velden met op de achtergrond mijn geliefde heuvelland. Ah hoe heerlijk om hier rond filetijd doorheen te fietsen :-)

De lol is er vet vanaf

Leuk man zo een beugel. Pijn aan je tanden, pijn aan je mond, en eens even lekker je tanden ergens inzetten zit er niet meer bij. Alles gaat met voorgeknipte, gesneden of geprakte happen naar binnen. Lastig voedsel wordt gemeden want dat hangt in no time goor te bungelen aan de beugel. Nee het is echt een feest. Geen textuur meer. Bijzonder hoe bepalend je tanden zijn voor het eetgenot. En al heb ik zin of honger, zo gauw als ik aan de handeling ervan denk trekt het weg. Het is een taak geworden. Desondanks zit de snaaidrang er wel nog steeds in. Frustrerend gewoon hoe ik mini hoeveelheden toch naar binnen weet te proppen. Daar moet ik maar eens mee ophouden. Volgens mij val ik inmiddels trouwens wel lekker af. aanradertje dus :-)

eigen wereld

Ik fiets langs een groot veld, omheind met een hoog hek. Er middenin staat een groot plastic ei en een bord waarop staat dat het een poeliersbedrijf is. En aankondigingen van eieren, gebraden haantjes, dat soort werk,
En tussen het bord en het ei scharrelt een fazant rond. Ik kan het niet laten. Ik sis hem heel hard toe dat hij moet maken dat hij wegkomt. En de fazant reageert uiteraard niet, maar ik moet op zo een moment hardop lachen. Heel erg eigen wereld.

an apple a day

Pasgeleden was iemand in mijn omgeving het zat. Zijn I-pod synchroniseerde voor de zoveelste keer niet. Hij is met de I-pod naar de garage gelopen en heeft hem een hens gegeven met een hamer. En ik ben een van de weinigen die dat een heerlijke en gezonde gedachte vindt.

Ik heb hier gisteren veel aan gedacht. Ik had een programma op mijn Ipad ge-upgrade voor
€ 1,59. Maar kreeg in plaats daarvan iets anders. En toen kon ik ineens geen contact meer opnemen via de Istore. Aha. Wel gratis service, dus ik bel zo een handige apple jongen. En hij deed echt zijn best, maar het probleem werd maar niet verholpen. Aan het lijntje, door het lijntje zet ik mijn hele Ipad over op de laptop. Apple verzekert me dat ik straks met één druk op de knop álles weer terug er op heb staan. Lijkt me ongelooflijk, maar het is apple he, dus dan zou het kunnen. NOT!!!! Ik heb van half 9 tot half 5 gebeld, geïnstalleerd, gerangschikt, gezocht en heel veel gevloekt! Er is twee weken werk gewoon verdwenen. (Sorry, dat vinden we heel vervelend voor u) Maar geen seconde "snoepmomenten" gehad, dus ergens was het toch goed voor. Het gaat lekker.

*** send from my Samsung Laptop *** hahahaha! Die doet het lekker wel :-)

Zwerftochten

Huisarts en ik volgen de route die we vorige keer wilden nemen. Dit keer is de weg vrij en kunnen we overal door. Er rust een vloek op onze tochtjes, altijd is er wel ergens een weg opengebroken als wij grootse plannen hebben. Overmoedig besluiten we ergens een bordje te volgen. En het blijft bij dat ene bordje, dus we improviseren maar wat en worden weer verrast door prachtige achterafweggetjes en zompig warme natuur.

Fietsvakantie

Ik ben in de revisie, en per ongeluk ook nog in een ontkennende fase. Ik
Moet mijn echte huisarts nog bellen voor allerlei uitslagen, maar vergeet het steeds. Ondertussen met de kids, beul en haar dochters op fietsvakantie geweest. Van alles ingepakt in fietstassen en op bagagedragers gebonden en de fietskar volgeladen met overig spul. Geweldig. We wonen gewoon in een vakantieland. Met moeite nog een camping kunnen vinden, alles zat vol. En het was super. Als een of andere familie von Trapp door het heuvelland. Overweldigende reacties, het trekt nogal de aandacht. :-)

bejaarden stempel

De dokter duwt op mijn dikke teen en ik gil het uit. Hmmm, ontstoken gewricht of artrose. Artrose???? Daar ben ik te jong voor! Een foto moet uitsluitsel bieden. Ik fiets op een neer naar het azm. Probeer het onheil met gezond gedrag te bezweren. Woensdag weet ik het.
En vanavond ga ik gewoon aan de wandel. Daar. Artrose, sjies!

Beugelbekkie

So hey, weet je waarvan je het eten wel gaat laten? Van een beugel. Of een bijna beugel. Ik krijg er een. Sinds gisteren heb ik daarvoor elastiekjes tussen mijn tanden gekregen om de boel al wat te zetten voor het ijzerwerk. Wel honger, maar eten doet pijn. Ik kauw zoals het hoort nu. Heel langzaam en bedachtzaam. Wordt nog wat!

Spierpijn

Ik zie ze op het schoolplein, alsof het niks is. Mega chille jongens en meiden die langszweven op hun waveboard. Koninginnedag brengt uitkomst. Een beetje. We kopen er één extra voor een vriendje voor zijn verjaardag, maar hij krijgt er al een. Dus hebben we er een over. Voor mij! En ik oefen me helemaal in het zweet. Ik ruik mezelf. En ik kán het, maar alleen als ik mijn handje heel raar mee laat zwiepen. Op het moment dat ik het merk dwing ik mijn hand tot stilstand, en meteen valt ook mijn been stil.
En vandaag heb ik spierpijn :-)

An apple a day...

Ik vraag het me af.
Voor mijn werk toch maar een felbegeerd object van begeerte gekocht. Toegegeven de spielerei is leuk. Maar ik maak tegelijkertijd een hele lijst van dingen die ik uit moet zoeken. Zoals muziek, foto's filmpjes e.d. op het ding zetten. Iets naar de printer sturen. De no fun stuff zeg maar. Ja als het er op staat en werkt is het leuk, maar tot die tijd moet ik van mezelf elke dag iets uitzoeken. En dat kost heel veel tijd en frustratie. En verzet tegen de appeltjes arrogantie. Ik moet allerlei instellingen op de laptop veranderen, maar waarom? Om hem er ook zo uit te laten zien? dat wil ik niet... Werkt het daarna allemaal nog zoals ik wil? Ik wordt er stapel van. Maar frustratie vreet ook aan een mens. Binnenkort ben ik dan zo dun als de aai tablet 3. hahaha :-)

Nieuwe PT

Mijn "niet theeleuten maar wandelen" instelling werpt zijn vruchten af. Mijn balboekje komt aardig vol te zitten, mijn hoofd ook, vol van goeie gesprekken. Heel gezellig.
Met A wandel ik weer eens volgens het blokje om appje. Hij wil ons weer door het bos sleuren maar we kiezen een nieuwe route. Als we bijna in Maastricht zijn bekijken we de hele route eens. Die gaat via de Noorderbrug naar Lanaken. Dat kan nooit de bleoofde 8-10 kilometer zijn. We maken er zelf maar weer eens iets van en ik kom na 18 kilometer thuis. Voel het wel!

Lagers

YES!!! Mijn nieuwe kick-ass lagers zijn binnen. Niet skaters begrijpen het niet, de skaters onder u wel. Goeie lagers in combinatie met de juiste grootte en zacht/hardheid van de wielen is cruciaal. Dat maakt skaten nog meer vliegen dan "normaal."
En ze zijn binnen nu, en de zon schijnt. Bijna alle omstandigheden ideaal. Klein minpuntje, ik moet werken :-)

Calvinball

We speelden het vroeger op zo een typisch jaren 70 woonerf. Op een grotere parkeerplaats waar een ongeschreven wet gold dat je er beter niet kon parkeren of op de mini rolschaatsbaan in het speeltuintje. Dat was eigenlijk de meest hilarische plek ervoor omdat je daar "effectballen" kon slaan. Plankje ophouden, tennisbal zo hard mogelijk tegen het klimhuisje in het midden meppen zodat voor niemand de baan in te schatten was die het balletje ging maken. Home-run na home-run. En het spel kende geen winnaars of verliezers, want leden van het team switchten naar andere teams of moesten naar huis om te eten. En nieuwe leden kwamer erbij en deden weer mee. Zo gaaf, zo veel lol en ik was het totaal vergeten. Tot gisteravond. Ik doe mijn ren-rondje en kom langs zo een veldje. Ouders, kinderen, jeugd, alles door elkaar. Geen batje, geen plankje maar een "scoop" ding (hadden we ook nog vroeger) en met net zo veel enthousiasme, gelach en overduidelijk zeer rekbare regels hobbelde en bobbelde iedereen daar over dat veld. Ik had waarschijnlijk zo mee mogen doen :-)

Smoothie

De calorieënapp laat een groot gat zien wat gevuld mag worden met een smoothie. Veel werk, maar voor heerlijk en dus niet erg. Ik schil al het fruit wat ik tegenkom en knal de staafmixer er doorheen. Prachtig vreemdkleurig brouwsel met pitjes van de kiwi wordt het.
Daarna danst het peristaltisch door mijn lichaam, alsof het nog opgejaagd wordt door de staafmixer. Bijzonder spul smoothies.

Bergen verzetten

Huisarts en ik gaan de amstel gold race fietsen. Een stukje van de zwarte lus van de toerversie van zaterdag. Zo snel zullen ze de bordjes toch niet weghalen?
Wel dus. En èn passant breken ze ook overal de weg op. Het gemiddelde helemaal aan gort.
En dan een berg. Trots beklimmen we die. We zijn de gebroeders Schleck en in kadans dansen we omhoog. Voorbij twee mannetjes die ons "goed bezig" vinden. Dat vinden wij uiteraard ook. Ik vraag hoe deze berg heet. "Berg? Dit is geen berg!"
Moment van de dag. Heel erg hard lachen terwijl we de "verkeersdrempel" opfietsen.

Wat eet ze (3)

Niks! En sjacherijnig! Lekker veel koffie en vannacht veel beweging omdat de blaas het niet trekt. Zal wonderen doen voor het humeurtje :-)

wat eet ze (2)

En helemaal geen honger he, na die appels. Maar ik had iets nieuws gekocht wat ik graag wou proberen. Dus bij de eerste tekenen van zeer lichte knaag mocht ik een supergevuld cup a soepje. 110 cal. Das niks. En ook al zo lekker.
Zo, en nu hou ik op over eten.
Vanavond misschien wel weer rennen...

wat eet ze?

Geïnspireed door de koolydraadloze vriendin (geïnspireerd, lees dat goed) besluit ik om ook maar weer eens mijn eigen beproefde receptjes op mezelf los te laten. Want ik wil wel lekker eten! En ik hou van zoet.
En dus gaan er shoarmabroodjes in de broodrooster en schil ik 3 dikke appels in stukken en gooi ik die in een bakje met kaneel en knal ze 5 minuten full force in de magnetron. Heerlijk.
Voor en tijdens de zwangerschap van kind 1 leefde ik op appels. Snoepgoed is het. En je valt er enorm van af. We zullen zien :-)

Snap het niet

Ik heb voor mijn gevoel maanden niet gerend. Valt wel mee, zó lang geleden is het nou ook weer niet, maar als ik ga zijn er een aantal factoren.
1) ik heb geen zin
2) het regent
3) ik ga vast heel langzaam.
Mijn ren-app én hartslagmeter gaan mee.
Na mijn gebruikelijke rondje van een half uur wijzen ze allebei rond de 22 minuten aan. Kán niet.
Ik heb met moeite wandelaars ingehaald.
Aardstralen zeker?

spellenavond

Bij een vriendin met ook goeie voornemens doen we spellen. Er zijn radijsjes en selderijstukjes. En terwijl ik dat gedachtenloos naar binnen werk weet ik weer waarom ik daar zo een hekel aan heb. Zo vezelig, het hangt altijd wel ergens tussen een tand. Vriendin trekt het ook niet meer. De selderij wel, dat gaat een soepie worden.
Haar man heeft het ook zwaar en bevolen dat er nibbits gekocht mochten worden als snack. Die lust hij zelf niet, gaat hij zich niet aan vergrijpen. Ik stuur vandaag  een mail. Ik ga meedoen met haar. Samen afzien is gezelliger.
Callorieën-appje weer "afgestoft"

Paashaas

Dochter wint een chocolade paashaas van ongeveer een halve meter hoog. Daaaaag goeie voornemens, hallo pasen. Wij praten, sporten en dieëten vanaf dinsdag weer verder!

Awa

Terwijl ik iets te enthousiast mijn glas met water bijvul en ternauwenood kan voorkomen dat tekentablet en laptop verdrinken in deze vloedgolf bedenk ik dat ik nog een app heb die ik wil delen. Ik heb hem sinds twee dagen, en gisteren al uitgezet omdat ik veel uithuizig was. Vandaag staat ie weer aan. 'Water your body" Mega irritante app die me eraan herinnert dat ik moet drinken. Volgens de app dik 2 liter per dag. Dat kost vele liters extra omdat je hiervan onnoemelijk vaak moet plassen :-). En omdat de app zo irritant is ga ik vooruit drinken om het stomme wekkertje voor te zijn. Kinderachtig, maar linksom of rechtsom het werkt voorlopig wel weer.

Blokje om

Voor de app-dicts onder u; ik heb een nieuwe ontdekt. Blokje om van zorgverzekeraar Agis geloof ik. Geef aantal kilometers in, dan zegt hij hoe lang je er ongeveer over wandelt. En elke keer krijg je een andere route.
Vandaag aan dochter en vriendinnetje verkocht als "speurtocht."  Onderweg zelf wat opdrachten verzonnen. Kon ik de app mooi testen. En hij doet het! Hij trilt als je een bocht om moet, dus je hoeft niet de hele tijd op dat ding te kijken. En hij geeft foto's van de omgeving weer. geen idee waarom, je loopt er toch al, maar het was een welkom onderdeel tijdens de speurtocht :-)
Ah, en je kunt via de app je vrienden deelgenoot maken via facebook en dergelijke (niet mijn ding) of mensen uitnodigen via mail e.d. (wel mijn ding misschien).
Op het einde van de route geeft hij aan hoe lang en hoe ver je gelopen hebt en hoeveel calorieën je verbrandt hebt.
Cool nuh!

836 kilometer

Ik hou het bij dus, de afgelegde kilometers. En aangezien er een kwartaal om is en ik er zo bij uitkwam telde ik de kilometers bij elkaar. Van fietsen, skaten, powerwalken en hardlopen. En het zijn er 836 in één kwartaal. Dat gaat ongemerkt. En daar zitten niet eens alle huis tuin en keuken kilometers in; naar school, naar de bieb, naar sporten en boodschappen en dergelijke. Ik sta versteld.

Vandaag de eerste kilometers van het nieuwe kwartaal afgelegd. 22 op skates. En voor het eerst ging mijn dochter mee op haar fiets. Volledig in haar tour de France outfit. Inclusief handschoenen en helm. Of ik haar zadel wat hoger kon zetten? Ze vloog! En ik vloog mee!

De kick

Spitsuur. Ik moet naar de tandarts en fiets door het industrieterrein wat het dorp met de stad verbindt. En ik passeer een file. Een dagelijkse file. Ik zwaai naar de stoppende en optrekkende mensen die ik herken terwijl ik er nog een schepje bovenop gooi om ze te laten zien hoeveel sneller je met de fiets bent. Ik ben een patsertje vandaag :-)
Uit de luwte kom ik langs het stukje Maas. Voorbode van de stad. Zon, bootjes, bruggen in de verte.

Bij de tandarts is het altijd wel leuk eigenlijk. Tandarts en assistente zijn een gouden duo. Met zijn drietjes zijn we al een jaar of 9 samen. Ik blijk vanaf het begin bij de praktijk te horen.

Terug. Bergaf door Maastricht. Ik snuif de sfeer op, ik ben een wielrenner in de a.mstel gold race, ik ben een fietskoerier, ik stuif over de kinderkopjes, ontwijk bussen en toeristen, ik leef!
20 kilometer erbij!

Goed

Vanavond minimacrons met chocolade soldaat gemaakt.

Slecht.

Fietsen

Woensdag rendag, op meerdere manieren, vooral om de kleinere leden van het gezin op tijd en voorzien van de juiste spullen bij de diverse sportactiviteiten te krijgen. Maar ineens is daar een gaatje. Zoon wordt door vader gebracht en gehaald en dus maak ik met mijn dochter een fietstochtje. We eindigen bij een geheime speeltuin mét een crossbaan. Als we naar huis gaan pikken we die ook mee. Dat is zeker 30 jaar geleden dat ik met mijn fiets van een zandberg afgescheurd ben. Mijn trapper blijft her en der haken, ik vind het steiler dan ik dacht en ik gil wat af. Maar leuk!!!!
Via een omweg, want we hoeven nog lang niet thuis te zijn, met wind in de rug, weer naar huis. Mijn dochter bedenkt alvast een langere route voor de volgende keer. Laat maar komen die zomer!

fAnaat

Wandelen met A. Het blijkt dat ze eigenlijk geen zin had, maar ze is bloedfanatiek. Een kop kleiner, maar driftig stapt ze een steile berg op. Ik kan haar met moeite bijhouden en allebei hijgend vervolgen we onze gesprekken. Als we bijna op de terugweg zijn schat ze in dat we er nog een lusje aan vast moeten knopen. Ik ben wel van de extra lusjes. Dus we doen nog extra. Bij haar voordeur altijd het moment van de waarheid. Wat zegt de app? De app geeft 11,nogwat kilometer aan. Plus de 1,5 die ze al naar mijn huis gelopen heeft. Ze knikt half tevreden. Blijkt dat ze de smaak van de 15 km te pakken heeft. Watsgeburt?
Ze gaat dadelijk thuis wel een welverdiend wijntje pakken. Komt het toch weer goed met de wereld.

Genieten

Het is lekker weer, vader let op de kindjes en ik beloof mezelf een lange skate-tocht. Ik sms een vriendin, geen skater, of ze mee wil op die fiets. In het kader van niet theeleuten, wel bijkletsen. Ze gaat mee. En we maken de mooiste tocht sinds tijden. Langs velden met in de verte de bergen, we picknicken op idyllische plekjes, doen een cafeeke in België aan, en skaten per ongeluk verkeerd maar wel door nog mooier landschap langs het Albertkanaal. Je waant je in het buitenland daar tussen metershoge mergelafgravingen en grotten.
En we zien van alles. Een fladderende zwaan, een vishengelwedstrijd, en ineens, out of the blue horen we een doedelzak tussen deze rotsformaties. Fantastisch. We gaan bij hem zitten en luisteren terwijl de muziek tussen de "gorges" schalt. Indrukwekkend hard is het, en meteen ook de reden dat deze mijnheer hier oefent. Binnen gaat het niet.
Uiteindelijk vinden we een bekend pad langs woonboten in Maastricht en weten we de weg terug weer.
Ik wilde een "langer tochtje" en had een 30 km in gedachten. Het werden er 52. En zowel hartslagmeter als appje gaven 2200 cal aan! Dan mag er alsnog getheeleut worden mèt een koekje :-)
Het genieten weer waargemaakt.

Het leven is te kort

vorige week stierf een vader. 42. Een gangmaker, iemand die plezier uitstraalde. Een spil in ons dorpje een man die altijd met zijn dochters en vriendinnetjes op sjouw was. En deze man, leek ons zo een beetje de fitste die er hier rondliep. Een sporter, een buitenmens. We gaan hem missen, maar nog heel veel lachen als we aan hem denken.
Het leven is te kort. Cliché, maar geniet!

Afzien

Tandpijn, en een snelle afspraak. De huisarts verzet gewillig ons fietsafspraakje naar een ander tijdstip en samen maken we een fantastische omweg door het heuvelland, richting tandarts. Huisarts heeft snot in de kop, ik een kloppende tand. Lekker setje zijn we. Maar één bergje moet kunnen. Ik kies een van mijn favorieten; de Sibbergrubbe in Valkenburg. en die eindigt een paar keer bijna, maar pas echt op het plateau, als je al een keer of vijf gedacht hebt dat je er bent. De afdaling isgelukkig op een minstens zo mooie berg. Een Amstel Gold race klassieker; de Bemelerberg. Maar dan blijkt deze afgesloten. Eh... we volgen de bordjes en daardoor krijgen we onverwacht nóg een klimmetje voor de kiezen. Het gaat wel lekker eigenlijk, maar het wordt aanpoten om op tijd bij de tandarts te komen. Precies om 11 uur wordt een gelukzalige verdoving ingespoten.
We zetten die dag 35 kilometer op de teller. Niet slecht voor een tussendoor tochtje.

Een week later belt de huisarts af. Ze is nog steeds ziek. De fietstocht had haar reserves opgesouppeerd. Hmmm. Gelukkig ga ik vanavond nog "powerwalken.' Maar dan wordt dat ook nog afgebeld. En dan komt het moment van "diep" gaan. Me de trap op sleuren, renkleren aantrekken en mezelf motiveren om tóch te gaan. Maar ik ga. Met Gers. Rappende rijmpjes, met een fantastisch accent maken het sleetse rondje weer eens leuk.

Onderhoud

Huisarts pompt haar achterband op, ik constateer dat de voorband ook mag. We bekijken onze fietsen. Die van mij zit van top tot teen onder de modder. Die van haar ook blijkt. Na onze vorige fietstocht door de regen zo weggezet. Maar haar fiets is grijzig, dus daar zie je het niet zo.
Ondertussen is ze al bij de voorband. Ik schroef het opzetstukje terug op mijn mountainbike en we ruimen de pomp op. Zo! Het materiaal is weer verzorgd! We kunnen.
En al doortrappend (beetje zand op de tandwielen waarschijnlijk) maken we een heerlijke tocht!

Ontregelt

Sporten gaat als een speer. De avondwandelingen met A lijken steeds langer te worden al hebben we het de laatste keer een beetje bont gemaakt. 15km. Dat is wat lang, maar het was wel mooi en gezellig.

Fietsen. Huisarts kon niet, carnaval zit her en der ook al in de weg, dus ga ik alleen. En dan blijkt er ijs op een berg te liggen. Ik ga bijna onderuit en schrik behoorlijk. Ik klik los en fiets en kluun verder. Bergaf liggen allemaal ijsplaten. Mijn gemiddelde snelheid wordt niks en the icing on the cake, een korte hele steile berg laat ik schieten die dag. Hij ligt erg in de schaduw altijd, ik vermoed dat daar ook ijs kan liggen.

En vandaag een skate tocht. Mega veel wind tegen. Ploeteren maar leven! Heerlijk. Vooral de terugweg door het neiuwe gebied. Grote waterbekkens om maasoverstromingen op te vangen. Ik zie scholen vogels op het water, stilstaande kranen en graafmachines. Ik geniet.

Maar wat niet lukt is het eten. Ik heb enorme schransbuien en "recht" op van alles. Onzin natuurlijk.
En ik drink te weinig.
Vandaag ging het redelijk.

Foto van mezelf gezien. Zal wel een onflatterend bloesje zijn geweest :-) Maar ik ben er nog lang niet dus.

fietsen!!!!

Sneeuw, dooi, en dan toch weer sneeuw. De huisarts en ik bellen elkaar en besluiten dat we verstandig moeten zijn. We gaan niet.
Als ik rond afgesproken tijd door het dorp loop, zie ik dat alle sneeuw weg is, en het is niet vreselijk koud. Ik bel nog eens. Huisarts stond op het punt van terug omkleden. We gaan! En het is heerlijk!

van de 0 af!

Vrieskou, laagjes, moe van een avondje feest, spierpijn van het dansen of griep? Skates aan, H is er, we gaan 2012 van de skate 0 afhelpen. Prachtige tocht, 20 km, en we zien echte schaatsers op mooie plassen. Schaatsen ook nog maar eens zoeken.

Zin in iets lekkers

Wortels, appels (zijn op) en voor de zoveelste keer een cup a soupje dan maar weer. Niet eerlijk. Ik wil me te buiten gaan aan chocolade, drop, koekjes, vers brood met lekkers er op en daar heel veel van zodat ik niet hoef te kiezen. Dat zuinige de hele tijd is zo ergerlijk. En dus cup a soup en typ ik lekker verder vanuit mijn dikke lijf. Zucht!

Wilskracht

Geeknight. Spelletjes doen met vrienden en op tafel staat een hele grote schaal blinkende paaseitjes. "Eet mij, eet mij!!!" Er is ook nog de belofte van drop, maar dat komt gelukiig niet op tafel. Ik hou vol. Ik neig, overweeg waarom ik het mag, mijn calorieënapp staat zwaar in de min, ik zie mensen eten en wil ook, maar weet dat ik bij één verkocht ben. Beter geen dan één.
En uiteindelijk zwicht ik. Ik probeer het langzaam te doen, ervan te genieten, ik wacht tot de nasmaak helemaal verdwenen is voor ik een nieuwe overweeg. Uiteindelijk eet ik er drie. 's Nachts voer ik het nog even in. 35 cal per stuk. Drie van die stomme eitjes zijn over de 100 caloriën??? Een kwartier rennen voor drie van die eitjes??? Dat is belachelijk veel.
Maar, boeien! Het was lekker!

Hoe graag ik wil fietsen

Het is bar koud. Bar, bar, bar koud. De auto is in gebruik, en ik moet met zoontje naar het ziekenhuis. Trein of fiets? Fiets!
En dan blijkt de band van de fietskar lek. Toch met de trein? Redden we nog... Maar, met een fietswinkel aan de overkant moet het toch ook lukken. De fietsenmaker plakt, ik ren terug, wiel weer in de fietskar, jongetje er in, alle warme dekentjes er overheen en gaan!
Gelukt!
En het was helemaal niet koud! Alleen door de haast en stress de overschoenen vergeten. Heel ieniemienie kouwe teentjes. Zoontje had het heerlijk.
20 km op de teller!

Leeshonger

De vele manieren van lezen. Ik ben in drie boeken tegelijk bezig. Een e-book op de foon. Verjaardagskado. Boekenbon, omgezet in e-luxe. Dan nog een luisterboek, op laptop en telefoon en een gewoon ouderwest papieren geval. Speelt zich af op Öland. Eiland aan de Zweedse kust. Daar waren we deze zomer, en vele zomers geleden ook een keer. Feest dus.
En heel erg verwend om op zoveel manieren een boek te kunnen lezen.

sneeuw

Ik zou gaan powerwalken maar lief stond in de fille. Zonder vader geen oppas, en dus geen wandel. Balen. Ik overweeg de chocolade truffels in de koelkast. Loop er zelfs al naar toe, maar vind ze niet zo snel. Wel een wortel. Dus dan maar een wortel.
En een besluit. Tot kwart over acht gaat de wandeling nog door. Daarna niet meer. Ik verheug me stiekem al op het niet gaan. Ik verheug me er op dat ik dan wél de truffels mag. Maar dan stopt de auto, gaat het buitenlampje aan en is het tien over. Ik spring op, trek mijn bergschoenen aan en bel mijn wandelmaatje. Zij was ook al langzaam bezig met het vooruitzicht van niet gaan. Maar we gaan. En het is heerlijk. Fris, helder, krakend, super, weids, ver, en gezellig. Ha! En geen truffels gehad!

Honger!!!!

Nou ja, niet echt. maar zin in iets lekkers, dat wel. Heel erg.
Sinaasappel maar weer.

Virtuele beul

Heldhaftig ren ik door de heldere sterrennacht. Nou ja, avond, het is een uur of 8. Maar de muziek maakt het filmisch. Sibelius maar weer eens. Het geeft me het gevoel dat ik vlieg.
En dan, tegelijkertijd met het inkicken van het gps signaal, wordt mijn virtuele beul wakker. En ze stopt meteen de tijd, want ze vindt dat ik te langzaam ren. "time paused" Ik ren zuchtend twee stappen harder, "time resumed." Iedereen weer tevreden en ik glij weer weg in mijn filmfantasie. Waargebeurde woensdagavond drama's waarin ik de heldin ben die vanuit het niets belangrijke dingen gaat doen met mijn ren talent. "time paused" Grappenmaker mijn coach. Maar ze slavendrijft zomaar 2 minuten van mijn rondje af. Doet ze toch leuk.

Goedgemaakt

Sans rancune geniet ik vandaag weer van mijn non-dieet voedsel. Weet je hoe lekker appels zijn!!! En je kunt er van alles mee. Ik maak appel tosti's, of gooi ze in de magnetron en eet ze dan op geroosterd brood. Of gewoon als appel. Altijd goed, altijd lekker.
Dus App en ik zijn tevreden.
én ik heb gerend, met een luisterboek. Begint richting spannend te gaan dus dan moet ik verder rennen.

may day may day, going down...!!!

Jarig vandaag.
En ik eet lekker...alles!
Mijn callorieënapp draait overuren, de beweegapp daarentegen heeft een rustdag.

Zuivere meting

Er komen mensen logeren die voor de Alpe du Zes trainen. Als zij zondag voor vertrek nog even willen uitfietsen ga ik ook fietsen. Of andersom. Ik fiets op mijn allerhardst. De longen uit mijn lijf. Zij peddelen en gaan harder. Niet eerlijk! Mijn app geeft een mooie 28 gemiddeld per uur aan. Bij het Alpe team staat het op rond de 24. Hmm. Ik geloof lekker mijn eigen app :-)
En mijn hartslagmeter met over de 700 cal.

Bui

Ook interessant aan de calorieënapp. Ik besloot dat ik na alle afgelopen dagen netjes eten en bewegen, iets extra's mocht. En welke dag is daar geschikter voor dan de dag dat je toch al frietjes eet. Zo geronnen, zo gewonnen...die kilo's Geen idee wat "geronnen" is. Geen verledentijdsvorm van rennen in ieder geval. Zo een beetje het gehele bewegingspatroon van die dag bestond uit het fietstochtje naar de friettent. En eerlijk is eerlijk, had het niet zo geregend dan was ik waarschijnlijk die dag nog even bij de supermarkt geweest voor dropjes. Want als ik toch besluit om over de schreef te gaan, dan graag met iets wat ik écht lekker vind.
Maar goed. Terwijl ik struin en snaai, voer ik de dingen ook in op de calorieënapp. En daardoor bleef het binnen de perken. Een mooie constatering. Op andere "eet" dagen ga ik, als ik over de schreef ga, dan ook zo ver dat ik me zelf misselijk eet. Een hele bekentenis... Nu dus niet. Op het verzadigingspunt bleek het eigenlijk allemaal wel mee te vallen. Zeker als je bedacht waar de hoofdmaaltijd uit bestaan had. Mooi.
Ook dit werkt mee.

Dieetcoach

Je kent het wel, de standaard tips. Eet van een kleiner bord. Schep het half vol groenten. Maar dat doe ik nooit. Ziet er ook zo on-af en ongezellig uit. Maar we hebben borden met aapjes (ontbijt/kinderborden) en beren (grote borden). Maar zoon wil een beer, en dus krijg ik de aap. En dat mini bordje schep ik half vol met sperziebonen, want dat is dus deel twee van die tip.
Ik eet me klem aan de bonen. Ik krijg het niet eens allemaal op.
En na de invoering in de strenge calorieën-app heb ik ook nog eens heel veel over vandaag!

Oh, en morgen een boterham met mager vlees. Ik zal dit weekend misschien al voor een kleinere jeans moeten gaan winkelen ;-)

Nou ja.
Ik heb óók nog eens een mega verleiding weerstaan. Dochter at met smaak, en tegrend langzaam twee grote stukken gevulde witte chocolade op. Ohhhh!

Ren

Dat ik een tijdje geleden mijn kilometers bijhield en met een hele luie telling er op uit kwam dat ik ongeveer 40 km per week bewoog maakt dat ik ook dat nu stiekem in de gaten hou. Competitie met mijn fittere zelf uit een niet zo heel ver verleden.
Het fietsen was goed voor bijna 25, de poweralk voor 9 dus vanavond toch maar even gaan rennen. +4. En nog drie dagen te gaan tot aan de volgende week!
Ik beloon mezelf dadelijk met een kopje koffie! Ik heb zelfs al een speciaal koffieke in het schriftje geschreven, maar wie weet doe ik dat niet eens.
Ik ga eens even mijn app invullen. Het is een hele administratie om naar wat maten minder te gaan. Niet nodig eigenlijk, maar wel verhelderend. En altijd leuk om een half uur rennen in te tikken :-)  

Ondoenlijk

Leuk hoor die apps.
Eet je een korstje met niks slaat het apparaat zowat op tilt. Vetophopingen stromen naar buik en heupen, cellulitus schiet richting knieën en verder. Heel smerig. En terwijl ik eet ben ik smug, vind ik mezelf erg goed bezig. Maar als je me nou ook al calorieën op de wortels zet??? Sjies. Ik blijf met moeite rond de grens van de dagelijks aanbevolen hoeveelheid calorieën. Gisteren flink gepowerwalked en daardoor op - 250 uitgekomen. Jeeeej. Vandaag een keer naar een appel op de fruitschaal geknipoogd en het zit er alweer aan.
We zetten door!
40+. Wat een fantastische uitvinding!

Nieuwe app

Hmm, de naakte waarheid app ben ik bang. Een calorieënteller die vrij makkelijk werkt. Je klikt boterhammen aan en de app zet er de juiste calorieën bij.
Vandaag begonnen met dit speeltje, en mijn ontbijt beslaat 30% van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid. Als ik dat lees dan voelt het alsof ik heb zitten bunkeren, maar dat is niet zo. 2 sneetjes brood met vlees, 2 cracotjes met honing. En zwarte koffie.
Benieuwd hoe lang ik dit ga invullen voor ik weer mijn kop in het zand steek en naar het land oblivion vertrek.

serieuze zaak

De huisarts kijkt me aan. Ik zie er behalve niet erg strak, verder rete professioneel uit. Tot en met overschoenen aan toe. De huisarts trekt ze ook aan. We hadden elkaar ertoe geïnspireerd rond Sinterklaas en Sint vond het goed. We bespreken het aantal laagjes ademende kleding, bekijken het waterzonnetje, noemen onze luie niet fietsdagen "de winterstop" en bedenken dat we met al dit materiaal om en onder ons er toch echt niet mee wegkomen om 20 per uur te gaan fietsen.

Een dik uur later staan we gebogen over mijn endomondo app de score te bekijken. Een krappe 20 per uur. Ai! Maar we weten hoe het komt. Berg op hé! (Berg af tellen we niet) en ik kreeg nog een keer telefoon. We vinden het een goeie score. Mooi!
Volgende week weer :-)

Snoep kopen!

Zoon mag in het winkelkarretje en ik duw. Hij ziet allemaal lekkere chocolade dingen liggen, maar die hoeven we niet.
En dan ziet hij een bakje peren. "Mogen we die?" en daarna ook nog bananen. we kopen nog sinaasappels, van die hele grote sappige zoete (hoop ik) met van die makkelijke dikke schillen. En dan spot hij nog mandarijnen. En wortels. We kopen ongelimmiteerd in en krijgen de spullen met moeite in zijn fietstasjes gepropt. Wat een buit!

PT Stoer

Zoon moet naar de fysio aan de andere kant van de berg. We aanhangfietsen erheen, en dat is best zwaar want mijn kleinste versnelling werkt niet meer.
Daarna  gaan we nog boodschappen doen en winkelen.
Thuis aantikken en dan is het tijd om Stoer zelf te laten fietsen. Hij kan het eindelijk en er moet nog veel geoefend worden. Op bergschoenen ren ik het dorp door, achter een wiebelend geel bmx-je aan.
En 's middags nog een keer als hij ergens gaat spelen. Ook een vorm van sport!
en om een uur of vijf de sauna in als dochter moet afzwemmen. Bijna een uur lang in verzengende hitte op een bankje zitten om naar 50 kindjes te kijken die hun A en B diploma gaan halen.

's Avonds breng ik deze ontslakking bijna om zeep. Kopje koffie, boekje, en zo veel zin in iets lekkers! Ik maak "wortelfrietjes" Phew!
Weer een dag om met uitsluitend gezond voedsel!

De gevechten

Hele simpele dingen. Bijvoorbeeld de zwemtasjes inpakken. Daar moet een pakje drinken in en iets lekkers voor na de zwemles. Dan moet ik dus de la in met de lekkere dingen, en dan gaat het rommelen.
Ik wíl iets hebben. Maakt niet uit wat, of toch, lekker, en veel. Maar het mag niet.
En waarom kan ik dit niet gewoon pakken zoals ik alle andere dingen pak? Bijvoorbeeld een handdoek. Daar denk ik niks bij. Daar hoef ik geen gevecht bij te leveren.
Belachelijk dus.
De la is weer dicht, ik heb niks gepakt.
Phew.
Maar het gevecht is niet voorbij.
Mijn geest is er nog niet klaar mee. Alle duiveltjes toeteren in mijn kop dat ik er "recht" op heb.
Ik ga maar weer eens aan het werk...

Als het goed gaat...

Ja dan schrijft ze wel. Opscheppen. Kijk mij eens lekker veel bewegen. Vandaag maar liefst 2X. Vanmiddag wielrennen met de huisarts. Het standaard rondje, en bijkletsen. Ruim 20 km op de teller. En vannavond nog een powerwalkje er achteraan. In het kader van het theeleuten goede voornemen. Heerlijke tocht door de drizzle. Over modderige paden en hoge kanaaldijken in het stikkedonker.

Nog iets anders.
Toen ik gisteren thuiskwam rook het naar versgepelde sinaasappels. Zo een lucht waar het water je van in de mond loopt. Wil ik ook!!!! Vandaag helaas niet. Wellicht dat ik daar zelf even voor ga zorgen. Een goeie sinaasappel is bij tijd en wijle het lekkerste snoepgoed. Ik voel de motivatie vibe opkomen. Joehoe!!!!

Heen en weer

Sms aan beul over rennen. Er komt min of meer een bevestiging dus ik kies met zorg een rensetje voor dit type weer en ren er heen.
Beul laat even op zich wachten en verschijnt uiteindelijk in haar gewone kloffie. Eh...?
Het wordt "powerwalken" meer zit er niet in. Beulonwaardig, maar het zij zo. Alleen is nu mijn jasje te koud en dus powerwalken we weer naar mijn huis voor een ander jasje. Tsja. Alles is beweging.
Kriskrassend door het dorp leggen we toch ruim 6 kilometer af. En we zijn weer bijgepraat.
De powerwalk moet de vervanging voor het theeleuten worden dit jaar. Het komt op mijn GV lijst.
En ik maak er werk van dit jaar. Een ander goed voornemen is n.l al van de lijst af. Klaar, done! Ik heb mijn eerste echte damestas. (Schrik!) en dat nog net voor mijn 43e.
Wonderlijk!

Week 1

Week 1 zit er op en is redelijk succesvol afgesloten. Niet te gek gedaan met eten en 4X bewogen. Dat is het streven en dat is dus gelukt.
Kijk! En dat allemaal in een week waarin de motivatie ver te zoeken was.
Ik zag dat ik vorig jaar, in de weken dat ik mijn sporten bijhield ik gemiddeld rond de 40km per week bewogen had. Fietsen, rennen of skaten.
De afgelopen week heb ik de 36 kilometer gehaald, en dat is helemaal niet slecht.
Het leven is een spelletje. Game on!

Stemmen

Deel twee van de goede voornemens. Regen op mijn kop, maar ik ga! Rennen dus. En vantevoren bekijk en controleer ik al mijn rengadgets. Hartslagmeter doet het (schrikbarend hoog, de conditie is pet) de muziek doet het ook en zowaar mijn ren-app lijkt te werken. Maar dat dacht ik de vorige keer ook. Nu doet ie het echt. Terwijl ik in mijn hoofd meeblehr met de muziek (meer lucht zit er niet in) krijg ik af en toe een stem door. Een amerikaanse mevrouw die iets zegt. Geen idee wat. Ze checkt iets. En als ik na 18 minuten volgens haar bijna 5 km gerend heb, (volgens het gps horloge 3,66 km, volgens de hartslagmeter ongeveer een half uur. Meten is weten)  ben ik helemaal blij met haar. Het leuke is dat ze ook "rondetijden" doorgeeft. Ik ben er nog niet achter waaruit een ronde bestaat. Doet er ook niet toe. Dat houdt zij bij. Maar het is wel leuk. "Je hebt nu 3 kilometer gerend. Daar heb je X minuten over gedaan. Je ronde tijd is nu Y" En zowaar, ik ben een halve straat verder en nog twee blokken om te bedenken wat ze bedoelt en wat ik überhaupt met deze informatie moet gaan doen.
En ze zei dat ik de komende 24 seconden (ze houdt van ronde getallen) iets moest doen. Wat weet ik niet, maar ik ging maar iets harder rennen. Mooi dat ze niet zegt als de 24 seconden om zijn. We moeten nog aan elkaar wennen geloof ik. Maar het is wel gezellig.

Voornemens

Ach daar zijn we weer :-) Het ging zeker niet goed he, de laatste tijd? Nou! Helemaal niet. Bakken fout voedsel gingen het uitdijende lijf in.
Maar het schriftje is weer opgepakt vandaag, net als het sporten. Met heel veel tegenzin. Dus zo gauw de zin en motivatie inkickt moet dit van een leien dakje gaan. Vooralsnog niet dus. Vandaag netjes opgeschreven waar ik me allemaal aan bezondigd heb. Dat wordt "rood" en das niet goed. Er moeten zeker 4 groentjes gescoord gaan worden deze week.

Rennen vanavond ging beter dan verwacht, das toch iets. Al deed mijn stomme renapp het niet en kon ik mijn vaste rondje met vaste kilometerafstand niet nakijken. Daar gaat het ook niet om. Het ding moet gewoon werken. Maar de fout ligt ongetwijfeld bij mezelf. Ik was wat ongeduldig om weg te komen. Hartslagmeter, muziekje, ren-app, sleutel, jackje, gottogotogot wat veel gedoe.