avondvakantie

Al de hele dag bereid ik me voor dat ik die avond maar weer eens ga rennen. Lang geleden dat rennen. En dan belt C om te vragen of ik mee wil fietsen. We spreken af waar we elkaar treffen en op weg erheen ben ik geïnspireerd tot een fantastische tocht. We nemen een pontje over de Maas en fietsen aan de Belgische kant verder. De natuur is overweldigend prachtig. Het voelt als vakantie. We zijn blij met elkaar. Als frequente alleen sporters kunnen we dit nooit delen. Nu wel. We wijzen, stoppen, praten, lachen en genieten. En dan ontdekken we op welke weg we zitten. Die route waren we allebei kwijt! Vroeger skate-te (?) ik die route. Ik herinner me een raar schiereiland, bijzondere lantaarnpalen, etc. Maar ik wist nooit meer precies hoe ik daar kwam. Nu weet ik het weer. Zomaar kado gekregen op een prachtige avond.
Als we een kaart willen bekijken klik ik een schoen los. Helaas wil mijn fiets de andere kant op. Ik val in slomotion om. Schrammen, bloed, pijn, maar niks gebroken. De endorfine van de tocht brengt me thuis.
Inmiddels hinkel ik rond met een bont en blauwe rechterkant. Boeien! Ik wil meer fietsen!!!!!

Geen nieuws goed nieuws

Okay, het weer. Geef het weer maar de schuld. En omstandigheden.
Ik sport helaas te weinig de laatste tijd.
Twee wandelingetjes en een fietstochtje. En een keer op en neer naar de tandarts. Op de terugweg gesprint. Dat was dan weer wel leuk. Ongelooflijk hoe har je dan in een keer kunt gaan...
Het komt wel weer.
Beweegverlanglijstje:
Skaten!!! Mooie lange tochten over zinderend heet asfalt.
Tsja

I huff and I puff...

In het algehele oplap revisie traject kreeg ik een puffer van de huisarts. En sinds ik die heb... Nou? Nauwelijks meer gesport. Alleen wat op en neer naar Maastricht gefietst, maar in een vet recreatief tempo. Er zijn van die weken. Te veel randdingen om tot sporten te komen. Niet goed, niet lekker, en nu weet ik nog niet of de probeerpuf werkt.
Als tie werkt schijn ik bergen op te kunnen vliegen.
Stoer

Hamburg

We gaan naar Hamburg. Zomaar. Een dikke week geleden wisten we het nog niet, nu zijn we net terug. Bijzondere aanleiding, bijzonder uitje. Hamburg is echt heel mooi. We genieten. Voor het eerst zonder kids en niet uistluitend aan het werk. We gaan zowaar shoppen. Eerst echtt etalages kijken omdat we er op zondag zijn, en op maandag selectief inslaan. Want het moet wel met het vliegtuig mee terug.
En het sporten bestond daar dus vooral uit. Anders, maar ook eens leuk. Uren slenteren en winkelen. Dat was heel lang geleden.

De zon

Hij was er. Één dag. één tussendoor dag deze week. En laat dat nou nèt de cursusdag zijn... Voor de zekerheid bel ik het hotel en vraag naar de parkeermogelijkheden. Die zijn volop en gratis aanwezig. Hmm. Een obstakel uit de weg, maar eigenlijk wil ik met de fiets. Heen en terug toch weer bijna 20 km om bij te schrijven... Ik twijfel. Want cursus, dus netjes, en niet handig met de fiets.
Even later sta ik mijn trainingsjasje te verwisselen met het "nette" jasje terwijl ik mijn fiets aan een paal bij het hotel vastmaak. Ha!
En de cursus was suf. Goed bedoeld, maar werkelijk niks nieuws onder de zon. Maar goed dat ik met de fiets ben.
Ik kies dezelfde route terug. Velden, uitgestrekte velden met op de achtergrond mijn geliefde heuvelland. Ah hoe heerlijk om hier rond filetijd doorheen te fietsen :-)

De lol is er vet vanaf

Leuk man zo een beugel. Pijn aan je tanden, pijn aan je mond, en eens even lekker je tanden ergens inzetten zit er niet meer bij. Alles gaat met voorgeknipte, gesneden of geprakte happen naar binnen. Lastig voedsel wordt gemeden want dat hangt in no time goor te bungelen aan de beugel. Nee het is echt een feest. Geen textuur meer. Bijzonder hoe bepalend je tanden zijn voor het eetgenot. En al heb ik zin of honger, zo gauw als ik aan de handeling ervan denk trekt het weg. Het is een taak geworden. Desondanks zit de snaaidrang er wel nog steeds in. Frustrerend gewoon hoe ik mini hoeveelheden toch naar binnen weet te proppen. Daar moet ik maar eens mee ophouden. Volgens mij val ik inmiddels trouwens wel lekker af. aanradertje dus :-)

eigen wereld

Ik fiets langs een groot veld, omheind met een hoog hek. Er middenin staat een groot plastic ei en een bord waarop staat dat het een poeliersbedrijf is. En aankondigingen van eieren, gebraden haantjes, dat soort werk,
En tussen het bord en het ei scharrelt een fazant rond. Ik kan het niet laten. Ik sis hem heel hard toe dat hij moet maken dat hij wegkomt. En de fazant reageert uiteraard niet, maar ik moet op zo een moment hardop lachen. Heel erg eigen wereld.