Dorpsgek

Heerlijk rondje rennen. Muziek-oortje in. Eentje maar, ik wil het verkeer ook horen, maar het is altijd even zoeken naar hoe hard/zacht het moet. En vandaag was alles perfect. Kleren niet te warm, niet te koud, het rennen ging lekker en ik had mijn absolute favoriete meezinger aller tijden opgezet. Bat Out Of Hell van Meatloaf. Die kan ik dromen. Op het radio stukje na in Paradise...
Het laatste nummer is altijd the icing on the cake. For crying out loud. Wat een heerlijk nummer is dat. En hoewel ik meezing onder het rennen, maak ik daar "gewoon" gehijg van zo gauw ik anderen zie. Niet bij FCOL. Niet al te hard, maar voor mijn gevoel ingetogen en mooi (ahem, vrouw van in de veertig, op het einde van haar renrondje, hoe ingetogen en mooi zal het klinken?) zing ik mee. Mooier dan Meat zelf. En mijn handen fladderen en doen alle piano en viool partijen er moeiteloos bij.

Vliegen

Al een tijdje in de schemer, maar vanavond al echt in het donker gerend. En dat is een mentale omschakling, maar geen vervelende. Ik vind het heerlijk om in het donker te rennen. Vanavond een beetje mistig, half maantje erbij, en ik vloog. Ik vlóóg! Echt waar. De eerste 2/3 van de tocht gingen als vanzelf.
Van de week iets gelezen in een over sporten. Dat je moet proberen om lang uit te ademen. Dus dat probeer ik dan ook meteen. Als ik er aan denk. En ik placebo er dan meteen bij dat het ook meteen heel erg veel beter gaat. Er gebeurt veel tussen de oren.

Wat de hartslagmeter betreft, ging ik vooruit. Of achteruit? Ik heb meer calorieën verbrandt... dat is dan toch goed. 466 cal op een half uurtje. Dat was de laatste tijd naar rond de 275 gezakt. Kijk!
Het gaat dus echt om de langste adem :-)