Het is lekker weer, vader let op de kindjes en ik beloof mezelf een lange skate-tocht. Ik sms een vriendin, geen skater, of ze mee wil op die fiets. In het kader van niet theeleuten, wel bijkletsen. Ze gaat mee. En we maken de mooiste tocht sinds tijden. Langs velden met in de verte de bergen, we picknicken op idyllische plekjes, doen een cafeeke in België aan, en skaten per ongeluk verkeerd maar wel door nog mooier landschap langs het Albertkanaal. Je waant je in het buitenland daar tussen metershoge mergelafgravingen en grotten.
En we zien van alles. Een fladderende zwaan, een vishengelwedstrijd, en ineens, out of the blue horen we een doedelzak tussen deze rotsformaties. Fantastisch. We gaan bij hem zitten en luisteren terwijl de muziek tussen de "gorges" schalt. Indrukwekkend hard is het, en meteen ook de reden dat deze mijnheer hier oefent. Binnen gaat het niet.
Uiteindelijk vinden we een bekend pad langs woonboten in Maastricht en weten we de weg terug weer.
Ik wilde een "langer tochtje" en had een 30 km in gedachten. Het werden er 52. En zowel hartslagmeter als appje gaven 2200 cal aan! Dan mag er alsnog getheeleut worden mèt een koekje :-)
Het genieten weer waargemaakt.
Je egeltje in het interview voor rennende moeders deed me even doorklikken naar je site.
BeantwoordenVerwijderenLeuk om hier te komen lezen en leuk om weer een rennende moeder te ontmoeten!
Ik herken veel van je renverhaal: haat-liefde verhouding. Tot 5 maanden geleden deed ik zo goed als niks aan sport en rennen leek me onzin (als je ook kunt fietsen) en nu...nu ren ik en geniet ik ook nog! Groet Roelien
Hoi Roelien,
VerwijderenJa leuk he dat egeltje. Ik heb toen ook echt rondgekeken om iemand te vinden om dit mee te delen. Bizar. In het schemerdonker met een wildvreemde over een egeltje babbelen, maar heel erg leuk. Die buitenkomt beleeft iets!
Ja cool eh dat rennen. Dat je het gewoon ineens kunt! Zo een openbaring.
Ren ze! Beweeg ze!