Ik zou gaan powerwalken maar lief stond in de fille. Zonder vader geen oppas, en dus geen wandel. Balen. Ik overweeg de chocolade truffels in de koelkast. Loop er zelfs al naar toe, maar vind ze niet zo snel. Wel een wortel. Dus dan maar een wortel.
En een besluit. Tot kwart over acht gaat de wandeling nog door. Daarna niet meer. Ik verheug me stiekem al op het niet gaan. Ik verheug me er op dat ik dan wél de truffels mag. Maar dan stopt de auto, gaat het buitenlampje aan en is het tien over. Ik spring op, trek mijn bergschoenen aan en bel mijn wandelmaatje. Zij was ook al langzaam bezig met het vooruitzicht van niet gaan. Maar we gaan. En het is heerlijk. Fris, helder, krakend, super, weids, ver, en gezellig. Ha! En geen truffels gehad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten