En lekker hard dit keer. Zonder fietskar, zonder kindjes even naar mijn geweldige tandarts en zijn even zo leuke assistente in Maastricht.
Op de terugweg kwam ik een haasje tegen. Een man met wielrenkleertjes en "goed materiaal" reed voor me. Ik reed mee, lekker uit de wind, maar het was een beetje genant. In mijn gewone kleren, en een tas op mijn rug, (maar ook "goed materiaal" denk ik, vind ik zelf) moest ik deze mijnheer inhalen. Hij ging me echt te langzaam.
Mijnheer liet dat niet op zich zitten en 100 meter verder kwam hij als een bulderende stoomtrein weer voorbij. Ik ben voor de vorm nog even in zijn wiel gesprongen. Gewoon omdat ik die uitdrukking zo leuk vindt, en het zo een merkwaardig iets vindt dat je daarmee harder kan dan je van plan was, maar ik heb hem weer laten vieren.
Een kilometer later kwam ik hem weer tegen. We hadden andere routes genomen, maar hij zat weer voor me. Er ontstond een innerlijke tweestrijd. Als ik mijn "race' gedoseerd zou opbouwen dan zou ik hem met een kilometertje of zo wel te pakken hebben. Maar aan de andere kant ben ik niet competetief. Ik zou me best wel uit de naad moeten fietsen, en dan thuis zweetkleren hebben, alleen om mijn haasje in te halen. dat is ook wel een erg sneu trekje, dus liet ik het idee schieten. Het gat niet groter laten worden, dat dan weer wel :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten