Wat een prachtrit. Zon op mijn kop, kindje in de kar, en heerlijk langs de Maas gefietst. Altijd een soort langzame voorpret op de stad die gaat komen. Maastricht, hoe heerlijk om daar weer doorheen te fietsen! Alsof ik er nog woon.
Thuiskomen.
En daarna, met de wind recht op kop, weer terug.
Zulke mooie ritten zijn altijd sneller voorbij dan je denkt, maar het nagenieten sluimert nog lekker door.
Morgen de heuvel in, wiejjjjjjjj!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten